هدف از این تحقیق بررسی پرخاشگری و عوامل خطرساز آن با فرمت docx در قالب 43 صفحه ورد بصورت کامل و جامع و با قابلیت ویرایش می باشد

 

 

 

فهرست مطالب

2-4-عزت نفس و اختلالات روانی

2-13-1- آسیب پذیری عزت نفس و افسردگی

2-5-چشم انداز نظریه‌ی فعالیت افتراقی تیاس دال( 1988)

2-6-پرخاشگری

2-6-1-تعریف پرخاشگری

2-6-2-انواع پرخاشگری

2-6-2-1نظریه های پرخاشگری

2-6-2-1-1-نظریه فردیت زدایی پرخاشگری زیمباردو

2-6-2-1-2-نظریه انسانیت زدایی- پرخاشگری فشباخ

2-6-2-1-3-نظریه انتقال برانگیختگی

2-6-2-1-4-نظریه درونگرایی- برونگرایی آیزنک

2-6-2-1-5-مدل شرمساری- پرخاشگری تانگنی

2-6-2-1-6-مدل پرخاشگری- پرخاشگری

2-6-2-1-7-رفتار پرخاشگرانه در مراحل رشد کودکی و نوجوانی

2-6-3-عوامل خطر ساز پرخاشگری

2-6-3-1-عوامل خطرساز موثر در پرخاشگری از جانب کودک

2-6-4-عوامل خطرساز موثر در پرخاشگری از جانب والدین

2-6-4-1-اسنادهای نادرست والدین به عنوان عامل خطر ساز پرخاشگری

2-6-4-2-ویژگی های فردی والدین به عنوان عامل خطرساز در پرخاشگری

2-6-5-روابط پدر – مادر به عنوان عامل خطر ساز در پرخاشگری

2-6-5-1-تعامل والدین- کودک به عنوان عامل خطرساز در پرخاشگری

2-6-5-2-سایر تعاملات اجتماعی والدین به عنوان عامل خطرساز در پرخاشگری

2-6-6-مداخلات در زمینه پرخاشگری

2-6-6-1-روان تحلیلگری

2-6-6-2-رویکرد عقلانی-عاطفی-رفتاری

2-6-6-3-رویکرد شناختی-رفتاری

2-6-6-4-دیدگاه یادگیری اجتماعی

 

 

 

 

رفتار پرخاشگرانه معمولا در سنین اولیه زندگی آشکار می­شود. اگر چه نمی­توانیم بگوییم کودکان احساس خشم را به همان صورت بزرگسالان تجربه می­کنند، اما پژوهش­ها نشان داده­اند که برخی از حالت­های چهره­ای که همراه خشم هستند، در کودکان چهار ماهه نیز دیده می­شود. هنگامی که کودکان یک ساله می­شوند، قادر به انجام برخی اعمال تلافی­جویانه هستند. زمانی که دوساله می­شوند بسیاری از آنها قشقرق به پا می­کنند به طوری­که، درگیری برای خودمختاری به موضوع اصلی زندگی­شان تبدیل می­شود. این پرخاشگری معمولا پرخاشگری ابزاری است چرا که هدف اولیه آن به دست آوردن یا حفظ کردن اموال شخصی است تا آسیب زدن به دیگران.

 

 

 

زمانی که کودکان وارد مدرسه می­شوند، پرخاشگری جسمانی نسبت به سال­های پیش دبستانی کمتر دیده می شود، هر چند که پرخاشگری کلامی (مثلا فریاد زدن و فحاشی) به طور معمول افزایش می­یابد. با رشد مهارت­های کلامی و توانش زبانی، پرخاشگری جسمانی کاهش می­یابد؛ چون کودکان از طریق دیگری می توانند نیازهای خود را برطرف کنند. در این مرحله کودکان به جای پرخاشگری بدنی بیشتر از پرخاشگری کلامی استفاده می­کنند.

 

 

 

در خلال سال­های اولیه مدرسه، پرخاشگری ابزاری کمتر و پرخاشگری خصمانه بیشتر می­بینیم. پرخاشگری عمدتا به صورت آسیب­رساندن به دیگران دیده می­شود تا دستیابی به اموال شخصی. یکی از دلایل این تغییر این است که کودکان بزرگتر بهتر می­توانند اهداف و انگیزه های دیگران را درک کنند، بنابراین می­توانند بین موقعیت های بالقوه تهدیدکننده و موقعیت­های بی­خطر تمایز قائل شوند. هنگامی که کودکان بر این باورند که افراد دیگر سعی دارند به آنها آسیب برسانند، به احتمال زیاد نسبت به آنها به صورت پرخاشگرانه رفتار می­کنند.