توضیحات

بررسی میزان رعایت"حریم بیماران" توسط تیم درمان و ارتباط آن با رضایت مندی بیماران در بخش اورژانس بیمارستان منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران 1386

چكیده:

حریم شخصی به عنوان اصل اساسی انسانیت و یکی از حقوق بنیادین و نیاز ضروری و مهم هر انسان است و رعایت آن به ویژه در سازمان های مراقبت بهداشتی الزامی شناخته شده است. رعایت حریم و رضایت مندی بیماران از شاخص های کیفیت مراقبت به شمار می روند و یکی از اهداف اصلی نظام خدمات سلامتی است. .هدف از این مطالعه تعیین میزان رعایت حریم بیماران توسط تیم درمان و ارتباط آن با رضایت مندی آنان در بخش اورژانس است.مواد و روش: این پژوهش یک مطالعه توصیفی، از نوع همبستگی است كه360 بیمار بستری در بخش اورژانس بیمارستان منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران1386به صورت در دسترس مورد مطالعه قرار گرفتند. اطلاعات جمع آوری شده به وسیله پرسشنامه با استفاده از نرم افزارspss و آمار توصیفی و تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: نتایج نشان داد حدود نیمی از بیماران رعایت حریم خود را در سطح ضعیف تا متوسط و 4/49 درصد از آنها رعایت حریم خود را در سطح نسبتا خوب و خوب بیان كردند، هم‌چنینهم‌چنین رعایت حریم یك سوم بیماران در ابعاد فیزیكی(1/36%) و روانی- اجتماعی(9/31%) در سطح متوسط و حریم اطلاعاتی (6/30%) در سطح نسبتا خوب بود. 4/76 درصد از بیماران میزان رضایت از حریم خود را در سطح پایین و متوسط بیان كردند.رضایتمندیهمچنین با این حال رضایتمندیرضایت‌مندی نیمی از بیماران از رعایت حریم فیزیكی(50%) و روانی- اجتماعی(8/50%) در سطح پایین بود و در حریم اطلاعاتی میزان رضایت‌مندی درصد بیشتری (6/58%) در سطح پایین بود. ضریب همبستگی اسپیرمن ارتباط مستقیم و معنی ‌‌داری را بین رعایت حریم و رضایتمندیرضایت مندی بیماران در ابعاد گوناگون نشان داد. برخی از متغیرهای دموگرافیك ارتباط معنی داری با رعایت حریم و رضایتمندیرضایت مندی بیماران داشتند.

نتیجه گیری: با توجه به اینكه هنوز رعایت حریم و رضایتمندیرضایت مندی اكثریت بیماران در واحد مربوطه در سطح مطلوبی قرار ندارد، لذا توجه خاص متخصصان بالین و آموزش و نیز انجام اقداماتی جهت رعایت مناسب حریم و رضایتمندیرضایت مندی بیماران امری ضروری است.

واژه های کلیدی:

حریم بیمار

رضایت مندی

تیم درمان

بخش اورژانس

مقدمه:

حریم شخصی به عنوان اصل اساسی انسانیت و یکی از حقوق بنیادین هر انسان و نیاز ضروری و مهمی است که به ویژه رعایت آن در سازمان های مراقبت بهداشتی و هنگام پرستاری الزامی شناخته شده است(3،2،1). از نظر روانشناسان نیز قلمرو و حریم از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است به طوریکه نمی ‌‌توان چیز دیگری را جایگزین آن کرد(4). این مقوله با احترام به شان افراد مربوط می شود، از این رو به عنوان اساس و بنیاد پزشکی در نظر گرفته شده است و اهمیت روزافزونی می یابد. وضع قوانین در این زمینه حاکی از این امر است (5) .

در حقوق بیماران، حق حریم شخصی بسیار مورد تاکید قرار گرفته است (6-45) ؛ با این حال اما هنوز مراقبت روانی در بسیاری از مراکز درمانی ضعیف است و به ویژه توجه اندکی به حس حریم خصوصی می شود( 2).

از حریم شخصی تعاریف متعددی شده است که به دلیل توجه به ابعاد گوناگون آن می باشد. چهار جنبه حریم شخصی شامل خلوت، همدلی، گمنامی و محافظت است(7). به طور گستردهكلی حریم بیمار به دو صورت حریم شخصی و حریم اطلاعاتی قابل تشخیص است(9،8) و به عقیده Leino-Kilpi و همکاران (2000) حریم بیمار دارای ابعاد گوناگون فیزیکی، روحی روانی، اجتماعی و اطلاعاتی است(10).رعایت حریم شخصی در ایجاد ارتباط موثر کادر درمان با بیمار(11) و حفظ آرامش بیمار(12) بسیار ضروری است. از طرفی پیامد های نقض حریم بیمار، قابل توجه و گاهس ناخوشایند است. پنهان نگه داشتن بخش هایی از تاریخچه بیماری، امتناع از معاینه فیزیکی(13) تعدیافزایش اضطراب ، استرس، برانگیخته شدن رفتارهای پرخاشگرانه و خشونت آمیز(14) از جمله این پیامدها است.

امروزه با توجه به افزایش تکنولوژی و استفاده از کامپیوتر جهت ثبت بسیاری از اطلاعات بیماران، هم‌چنین افزایش تحقیقات در زمینه سلامت لزوم توجه بیشتر به حریم و رازداری را نسبت به گذشته می طلبد(15). نقض حریم بیماران نه تنها می تواند صدمات غیر قابل جبرانی را به بیماران وارد كند بلكه می تواند كل سیستم مراقبت سلامت را تحت تاثیر قرار دهد(16).با وجود اهمیت این مسئله، زمانی که شخص در بیمارستان پذیرش می شود، همیشه قادر به کنترل حریم شخصی خود نیست (17) از طرفی بخش اورژانس از جمله محل های پر سرو صدا، پر رفت و آمد، شلوغ و با بیماران متنوع و زیاد است(18) لذا رعایت مناسب حریم برای بیماران توسط تیم درمان توجه بیشتری را می طلبد.