هدف از این تحقیق بررسی هوش معنوی و کاربرد آن در محیط کار با فرمت docx در قالب 55 صفحه ورد بصورت کامل و جامع و با قابلیت ویرایش می باشد

 

 

 

فهرست مطالب

هوش

هوش معنوی

اسلام و معنویت

مؤلفه های هوش معنوی در اسلام

ارائه الگویی ساده برای ارتباط انواع هوش

ویژگی های هوش معنوی از دیدگاه سانتوس

ویژگی های هوش معنوی از دیدگاه سیندی و ویگلزورث

ویژگی های هوش معنوی از دیدگاه بروس لیچفیلد

مؤلفه های هوش معنوی از دیدگاه ایمونز

مؤلفه های هوش معنوی از دیدگاه آمرام

اجزاء هوش معنوی

رشد هوش معنوی

توسعه هوش معنوی

اندازه گیری هوش معنوی

هوش معنوی و آگاهی متعالی

نقش آگاهی متعالی در ابراز هوش معنوی

آگاهی از وجود الهی ورابطه آن با هوش معنوی

هوش معنوی و تصویر بزرگتر

برخی کاربدهای هوش معنوی در محیط کار

هوش معنوی و سلامت روان

کاربرد هوش معنوی در محیط کار

منابع

 

 

 

هوش به معنای توان بیولوژیکی برای تحلیل نوع خاصی از اطلاعات به روشی معین است ، هوش رفتار حل مسئله سازگارانه ای است که در راستای تسهیل اهداف کاربردی و رشد سازگارانه جهت گیری شده است. رفتار سازگارانه ، شباهت اهداف متعددی را که باعث تعارض درونی می شود ، کاهش می دهد. این مفهوم هوش ، مبتنی بر گزاره ای است که فرآیند حرکت به سوی اهداف ، انجام راهبردهایی را برای غلبه بر موانع و حل مسئله ضروری می سازد.

 

 

 

گاردنر هوش را مجموعه توانایی هایی می داند که برای حل مسئله و ایجاد محصولات جدیدی که در یک فرهنگ ارزشمند تلقی می شود ، به كار می رود. از نظر وی انواع نه گانه هوش عبارتند از : هوش زبانی ، موسیقیایی ، منطقی – ریاضی ، فضایی ، بدنی – حرکتی ، هوش فردی (که شامل هوش درون فردی و بین فردی می شود) ، هوش طبیعتی و هوش وجودی که شامل ظرفیت مطرح کردن سؤالات ورودی است ، مفهوم تحلیلی غرب از هوش ، بیشتر شناختی است و شامل پردازش اطلاعات می شود ، در حالی که رویکرد ترکیبی شرق نسبت به هوش ، مؤلفه های گوناگون عملکرد و تجربه انسان ، از جمله شناخت ، شهود و هیجان را در یک ارتباط کامل (یکپارچه) در بر می گیرد.

 

 

 

در مجموع ، هوش عموماً باعث سازگاری فرد با محیط می شود و روش های مقابله با مسائل و مشکلات را در اختیار او قرار می دهد. همچنین توانایی شناخت مسئله ، ارائه راه حل پیشنهادی برای مسائل مختلف زندگی و کشف روش های کارآمد حل مسائل از ویژگی های افراد باهوش است.)غباری بناب ودیگران،1386)